Andsnúnir lýðræði

Hér sýna sósíalistarnir sitt rétta eðli. Steingrímur telur sig ekki einu sinni þurfa að rökstyðja samningana við Breta og Hollendinga. Hann var alla tíð á móti því að þeir yrðu birtir opinberlega. Nú þegar lýðum er ljóst hvers konar nauðungarsamningar eru hér á ferð grípur Steingrímur til þess ráðs að hafa í hótunum. Þetta er ógeðfelldur málflutningur.

Strandi Icesave, strandar allt

Misskilningur hjá Eiði

Þessi frétt lýsir vanþekkingu Eiðs Guðnasonar. Allir vita að fjárkröfur á hendur íslenska ríkinu má sækja fyrir íslenskum dómstólum.

Dómstóllinn sem Eiður telur ekki vera til heitir einfaldlega héraðsdómur Reykjavíkur. Sætti menn sig ekki við úrlausn hans má áfrýja henni til Hæstaréttar.

Ef þjóðirnar sem deila geta sæst á gerðardóm þá er þeim einnig frjálst að vísa málinu til hans. Til er stofnun sem nefnist Alþjóðlegi Gerðardómurinn sem sérhæfir sig í því að dæma í milliríkjadeilum, þá reyna lönd yfirleitt að tilnefna t.d. einn mann hvort í dóminn og sá þriðji er tilnefndur af hlutlausum aðila, hvort sem hann er alþjóðastofnun eða ríki.

Í sjálfu sér er ekki sérstaklega flókið að koma Icesave-deilunni fyrir dómstóla, þó að Eiður Guðnason telji ýmsa dómstóla sem staðið hafa árum saman og dæmt í fjölda mála ekki vera til. 

Það er sorglegt að horfa á upp á hvernig spilast hefur úr þessu Icesave-máli, sem sprettur upp vegna ríkisábyrgðar á einkarekstri. Fyrstu viðbrögð vinstri stjórnmálaflokka landsins voru að hafna leið réttarríkisins, þ.e. dómstólaleiðinni, og reyna að leysa málið "á pólitískum forsendum". 

Pólitíkusarnir hafa hins vegar ekki sýnt nennu eða getu til að leysa málið, heldur sendu þeir flokksbróður sinn út ásamt "samninganefnd" til að "semja" um málið. Hvers vegna fóru ekki helstu ráðamenn Íslands út og ræddu við pólitíska forystumenn í þeim löndum sem við deilum við í þessu máli? Hefði það ekki verið það sem kalla mætti að leysa málið "á pólitískum forsendum"? 

Í máli af þessari stærðargráðu verða þeir sem einhverja vigt hafa í pólitíkinni einfaldlega að beita sér, vilji þeir ekki fara dómstólaleiðina. 

Stærstu mistökin voru þó auðvitað þau að éta upp tilskipun um ríkisábyrgð á einkarekstri frá Evrópusambandinu. Lexían sem fólk á að læra af þessu er að frelsi verður að fylgja ábyrgð, það gengur ekki að menn geti nýtt sér það frelsi sem stendur til boða og varpað ábyrgðinni svo yfir á skattgreiðendur ef illa fer.

Eiður: Dómstóllinn ekki til

Óskandi

Það væri óskandi ef vinstristjórnin hefði sig á brott. Aðgerðir hennar hafa fram til þessa ekki gert annað en vega að heimilunum og fyrirtækjunum í landinu. Nýir skattar bætast við svo að segja á hverjum degi, en stjórnin má ekki heyra á það minnst að skera niður ríkisútgjöld. Það væri óskandi að við stýrið settust menn sem hefðu betri skilning á högum fólks og fyrirtækja í landinu, en væru ekki fastir í fílabeinsturni vinstri-elítunnar.

Icesave gæti fellt stjórnina

Þið getið þetta!

Allt gott um þetta framtak að segja enda ekki ríkisstyrkt. Hins vegar gefur inntak þessa gjörnings í tilefni kvennadagsins tilefni til íhugunar um stöðu kvenna og afskipti ríkisins af málefnum þeirra.

Væri ekki þjóðráð nú á tímum niðurskurðar að leggja niður stofnanir eins og jafnréttisstofu, konur virðast bara spjara sig ágætlega. Þarf ríkisvaldið að ákvarða kvóta fyrir konur eins og hverja aðra fiski- eða dýrastofna?

Með því að leggja niður jafnréttisstofu eina fengist um 100 milljón króna sparnaður árlega og með því að stíg skrefið til fulls og losa ríkisstofnanir við jafnréttisfulltrúa og bákn þeim tengd spöruðust hundruðir milljóna.

Athyglisvert dæmi um geigvænlega íhlutun ríkisvaldins í málefnum kvenna eða öllu heldur kvendýra má finna á heimasíðu Skotvís. Þar er minnst á lagagrein frá 1992 þar sem kveðið er á um  ákveðin kynjahlutföll hreindýrastofnsins.

Með Reglum um stjórn hreindýraveiða, nr. 76/1992 var í fyrsta sinn stefnt að því að móta kynja­hlutfallið í stofninum með veiðum.

Menn hljóta að spyrja sig hvert ríkisvaldið er komið ef það telur sig betur hæft en móðir náttúra að halda jafnvægi í vistkerfum.

Það erum því ekki bara við mennirnir sem verðum fyrir barðinu á ægivaldi ríkisins, líka dýrin.

Fjallkonur halda upp á kvennadaginn

Blautur draumur vinstrimanna

Sósíalismi er stundum þýtt sem stjórnlyndi á íslensku og er það réttnefni. Vinstrimenn eru nefnilega í grunninn andstæðingar einstaklingsfrelsis. Þeir vilja hafa stjórn á almenningi eða öllu heldur hafa vit fyrir almenningi. Almenningur gæti farið sér að voða með sykuráti.

Hið opinbera á ekki að hafa skoðanir á því hvað sé hollt og hvað sé gott. Það er einstaklinganna sjálfra að taka upplýsta ákvörðun um hvað sé þeim sjálfum fyrir bestu. Við sem unnum frelsi viljum fá að stjórna lífi okkar sjálf án afskipta ríkisins.

Nú er til sýninga í kvikmyndahúsum borgarinnar myndin The Boat that Rocked. Hún fjallar um hóp manna sem settu á laggirnar útvarpsstöð á sjóunda áratugnum í Bretlandi í togara úti fyrir tólf mílna landhelginni, en á þeim tíma hafði breska ríkisútvarpið einkaleyfi á útvarpsútsendingum. Stjórnvöld í Lundúnum kepptust við að klekkja á frjálsu útvarpstöðinni og einna af forsprökkum stöðvarinnar er látinn mæla gullvæga setningu: The Government hate people being free.

Það eru orð að sönnu. Íslenskir vinstrimenn allra flokka börðust gegn því að almenningur fengi að njóta frelsis til rekstrar ljósvakamiðla og lögðu bann á sölu áfengs öls. Sömu menn vilja ekki að fólk geti keypt áfengi í matvöruverslunum og vilja stjórna annarri neyslu landsmanna. Fyrirlitning vinstrimanna á almenningi skín í gegn.

Skattur á kex og gos í 24,5%

Öllu fórnað

Ríkisútvarpið flutti nú í kvöldfréttum þjóðhátíðarkveðjur vinstriflokkanna, sem ákváðu að lúffa í einu og öllu fyrir Bretum og Hollendingum - sem var auðvitað nauðsynleg forsenda þess að loka Ísland inni í Sambandsríki Evrópu. Á dögum þegar mikið er spurt um hagsmunatengsl stjórnmálamanna er rétt að spyrja hver séu tengsl samfylkingarmanna við Evrópusambandið. Hversu mikla fjármuni og liðveislu hefur Samfylkingin þegið frá Evrópusambandinu? Það er auðsætt að vinstriflokkarnir eru tilbúnir að leggja allar eigur íslenska ríkisins undir svo landinu verðir komið í sambandið. Það eru nöturlegar fréttir á fæðingardegi Jóns Sigurðssonar, sem barðist ekki einasta fyrir frelsi þjóðar - heldur ekki síður fyrir frjálsum viðskiptum. Hann var sannur Íslendingur, sannur frjálshyggjumaður. Það eru slíkir menn sem þjóðin þarfnast á vorum dögum.

Enskir dómstólar skera úr Icesave-deilum

Versluninni rústað

Borgaryfirvöld virðast endanlega hafa tekið ákvörðun um að rústa verslun við Laugaveginn. Fólk vill geta komist á eigin bílum að verslunum miðbæjarins, ef það er ekki hægt þá fer fólk bara eitthvað annað.

Þetta minnir á það þegar Reykjavíkurborg keypti húsin að Laugavegi 4-6. Þá sagði einn af borgarfulltrúum Sjálfstæðisflokksins að sú starfsemi sem var í húsunum hefði alveg mátt missa sín - í stað verslana kæmi "menningarstarfssemi". Það er hryggilegt að kjörnir fulltrúar í borginni skuli ekki hafa meiri skilning á gildi atvinnustarfseminnar í borginni og beinlínis tala í niðrandi tón um fyrirtæki. Í umræddum húsum voru löngum rógrónar verslanir.

Vel reknar verslanir veita fólki atvinnu og skapa borginni margvíslegar tekjur. Flest ættum við líka að geta sammælst um gildi þess að í miðborg Reykjavíkur sé fjöldi verslana og miðbærinn geti þannig verið raunverulegur miðbær - verslunarkjarni. Borgaryfirvöld virðast hins vegar hafa meiri áhuga á húsum og keppast við að vernda sérhvern hundakofa í miðborginni. Þeim er þetta ritar þykir mun vænna um atvinnustarfsemina en húsin. Hvað varð til að mynda um Reykjavíkurapótek? Fjölmargir Reykvíkingar sakna þess, en ætli þeim sé ekki flestum nokk sama um húsið. Starfsemin í húsunum hefur mun meira gildi en húsin sjálf.

Laugavegurinn verði göngugata í góðu veðri

Drepum niður allt þor og áræði

Vinstristjórnin keppist við að fjötra landsmenn, enda geta vinstrimenn ekki unað mönnum að hafa góð laun og hafa aldrei gert. Það vissu allir fyrir kosningar að þeir myndu hækka skatta svo um munaði. Það er líka mikill alræðisstíll á því að una engum að hafa betri tekjur en forsætisráðherra. Jóhanna Sigurðardóttir hefur orðið að athlægi úti um heim. Lokar sig af og talar ekki við útlenda blaðamenn. Á sama hátt hefur allsherjar leyndarhyggja tekið völdin í stjórnkerfi landsins að hætti austrænna alræðisstjórna.

Rætt um 8% aukaskatt

Vanhæf ríkisstjórn

Ekki voru þær góðar á mælikvarða frjálshyggjumanna fyrri ríkisstjórnir Sjálfstæðisflokks og Framsóknar og síðar Sjálfstæðisflokks og Samfylkingar. Núverandi ríkisstjórn stefnir hins vegar í að verða versta stjórn sögunnar. Hún ætlar að rústa hag almennings með hærri sköttum, hvergi má skera niður í ríkisrekstri, enda standa hinir ríkisreknu stjórnmálaflokkar vörð um allt kerfið, sem sér um sig og sína. Afleiðingin verður algjör stöðnun og lífskjör munu færast aftur um áratugi. En þetta var búið að segja þeim sem kusu vinstriflokkana. 

 

Til að komast út úr þeim mikla vanda sem nú er við að etja þarf umfram allt að koma hjólum efnahagslífs í gang með endurreisn bankanna sem þarf að losa úr ríkisseigu, skera ríkisútgjöld niður um nokkra tugi prósenta í einu vetfangi og lækka skatta. Öll uppbygging til framtíðar verður úti í atvinnulífinu - ekki innan veggja steingeltra ríkisstofnana. Menn reyndu að stýra hagkerfi í kommúnistaríkjum. Sú tilraun mistókst herfilega.

„Fjarar undan stjórninni"

Fráleit löggjöf

Hvers vegna bannar ríkisvaldið auglýsingu áfengra drykkja?

Markaðurinn hefur fyrir löngu síðan fundið leið framhjá lögunum eins og menn þekkja af léttölsauglýsingum og vínkynningum tímarita.

Áfengi er lögleg vara og hana ætti því að mega auglýsa.

Helstu rök sem menn beita banni í vil eru verndun heilsu almennings en er almenningur virkilega svo heimskur að hann geti ekki valið og hafnað? Öllum er skaðsemi áfengis kunn.

Hér kynni e-r að segja: Börnum er skaðsemin ekki kunn og kynnu þau að laðast frekar að áfengi sæju þau auglýsingar þess efnis.

Þá víkur aftur að því sem segir hér að ofan. Börn sjá ekki muninn á léttölsauglýsingum og auglýsingum þar sem búið er að taka burt smáaletrið neðst niðri "Léttöl", hvað þá börn sem ekki kunna að lesa.

Þetta er því sorgardagur að menn skuli vera dæmdir sekir fyrir auglýsingu löglegrar neysluvöru sem þúsundir Íslendinga neyta dag hvern.

 

Sektaðir fyrir áfengisauglýsingar