Ofbeldi Vinstri grænna

Það er orðið löngu tímabært að ríkissaksóknari láti rannsaka þátt ýmissa forystumanna Vinstri grænna í skrílslátunum í vetur sem leið. Það má ekki gleymast í þessu sambandi að margir af forkólfum þessa flokks eru vel lesnir í marxískum fræðum - byltingu með ofbeldi. Eftir að minnihlutastjórnin komst á laggirnar þögnuðu mótmælin, enda voru þau þaulskipulagt áróðursbragð sósíalista, sem réðust með ofbeldi gegn lögreglu og vildu uppræta lýðræðislega kjörið Alþingi. Þeim varð líka að ósk sinni og almenningur þarf nú að sæta síhækkandi sköttum og æ verri kjörum.

Piparúði á þrotum þegar átökin náðu hámarki

Farið hefur fé betra

Það er vel ef hinn ofstækisfulli saksóknari Vinstri grænna ætlar að hafa sig á brott. Hún hefur nú þegar spillt fyrir störfum saksóknarans með ógætilegum yfirlýsingum. Norska frúin var búin að kveða upp úr um sekt manna áður en hún hafði kannað málið. Slík vinnubrögð eru ólíðandi og hafa ekki tíðkast hér á landi. Þeir sem rannsaka mál þurfa að gæta jafnt að því sem lítur að sekt og sakleysi. Það ein af grundvallarreglum þess sakamálaréttarfars sem hér er við lýði. Því má ekki varpa fyrir róða í þágu pólitískra stundarhagsmuna þeirra sem vilja sefa blóðþorsta almennings.

Eva Joly íhugar að hætta

Skrílræði

Einkennilegt er háttalag húsbrotsfólksins og takmörkuð virðing þeirra fyrir grundvallarréttindum. Siðmenntað samfélag fær ekki þrifist nema eignarétturinn sé virtur. Sem betur fer var lögregla fljót að skakka leikinn í þetta sinn.

Hafa yfirgefið húsið

Ríkisreknir stjórnmálaflokkar

Í öllu þessu málæði um styrki til flokka virðast allir líta fram hjá því að flokkarnir eru reknir fyrir opinbert fé - það er með öðrum orðum búið að "ríkisvæða" flokkakerfið. Telja menn að það hafi engin áhrifa á hagsmunabaráttu flokkanna? Að undanförnu hefur berlega komið í ljós að stjórnmálaflokkarnir telja sér umfram allt skylt að gæta hagsmuna ríkisvaldsins, þeir eru varðhundar opinberra starfsmanna. Með hliðsjón af þessu er til muna eðlilegra að stjórnmálaflokkar njóti styrkja einkafyrirtækja í ríkum mæli. Það er hollara fyrir þjóðfélagið að stjórnmálaflokkarnir eigi eitthvað undir atvinnulífinu í landinu heldur en að þeir séu bara einn angi ríkisvaldsins.

Styrkir borgaðir til baka

List í boði ríkisins

Ástæður þær sem gefnar eru í fréttinni fyrir því að greiða 10 milljón krónur af almannafé fyrir eina ljósmynd eru merkilegar: Það má ekki missa íslenska myndlist úr landi, við verðum að vera "samkeppnisfær" og borga þar af leiðandi meira vegna hnattvæðingarinnar!

Hvers vegna er það áhyggjuefni að íslenskir myndlistarmenn selji verk sín til erlendra manna og safna sem hafa efni á þeim? Myndi ekki hróður þeirra aukast eftir því sem að verk þeirra berast víðar um heiminn? Hvers vegna er það íslenska ríkisins að standa í samkeppni við aðra listaverkaunnendur?

Dýrasta verkið

Sósíalistar samir við sig

Með því að ákveða að hitta ekki andlegan leiðtoga Tíbeta að máli hafa íslenskir ráðamenn lýst yfir velþóknun sinni á stjórnvöldum í Peking, sem eru þau grimmúðlegustu í veröldinni. Það hvernig ráðherrar sósíalistaflokkanna og flokksbróðir þeirra á Bessastöðum hunsa Dalai Lama verður að skoðast í ljósi lotningar þessa fólks fyrir austrænum alræðisstjórnum hér á árum áður.

Dalai Lama í heimsókn

Kerfið sér um sína

Hinir ríkisvæddu stjórnmálaflokkar geta hugsað til þess að skera niður opinber útgjöld. Það gæti bitnað á ríkisrekstri. Á sama tíma eru fyrirtækin og heimilin í landinu látin blæða enn meira til að halda uppi tugþúsundum opinberra starfsmanna.

Leiðir til sparnaðar í ríkisrekstri eru fjölmargar. Fækka mætti sendiráðum í tvö til þrjú, leggja niður Umferðarstofu, sömuleiðis Varnarmálastofnun, afnema mætti fæðingarorlof feðra og svo má lengi telja.

Bensínlítrinn í 181 krónu

Sósíalískur raunveruleiki

Í raun kemur þessi hækkun ekki á óvart í ljósi niðurstaða síðustu kosninga. Þjóðin kaus enda yfir sig sósíalisma sem hún sá fyrir sér í rósrauðum bjarma; öll grimmdarverk eins og þessi skilin undan í kosningaauglýsingum. Skattahækkanir voru, eru og verða alltaf megineinkenni sósíalistastjórna. Þetta er aðeins upphafið af því sem koma skal.

Annríki í vínbúðinni

Trúaráróður

Með nýrri stjórnarskrá Evrópusambandsins verður yfirstjórn sjávarútvegsmála að fullu í höndum sambandsins. Þetta vita menn. Með inngöngu Íslands í Evrópusambandið mun þjóðin fyrirgera rétti sínum til stjórnar fiskveiða um alla framtíð. Það hefur ekkert komið fram sem hrekur þessa staðreynd. Umfjöllun fjölmiðla um þetta mál á meira skylt við trúaráróður en upplýsta umræðu.Við sem aðhyllumst hugmyndir um takmarkað ríkisvald getum með engu móti fallist á ennþá umfangsmeira yfirþjóðlegt vald. Þeir sem unna lýðræði ættu að velta fyrir sér hvaðan embættismenn Evrópusambandsins sækja umboð sitt. Bókhald sambandsins hefur ekki hlotið áritun löggiltra endurskoðenda síðastliðin 14 ár. Það segir sína sögu um óráðsíuna á þeim bæ.

Hægt að ná samstöðu

Engin eldflaugavísindi

Það er engin þörf á að stofna til fundar í Þjóðminjasafninu til þess að ræða þessi mál þar sem þess konar tilstand kostar peninga. Spurningunni sem leiðtogar vorir leita svara við er einfalt: lækkun vörugjalda og/eða skatta á einstaklinga og fyrirtæki. Lækkun vörugjalda leiðir beint til aukinnar eftirspurnar vöru og lægri skattar leiða til þess að fólk hefur meira á milli handanna. Verslun glæðist og munu hjól atvinnulífsins taka fyrr við sér. Þetta er ekkert flókið. Áhugasömum bent á Laffer-kúrvuna sem sýnir samband skattprósentu og tekna ríkissjóðs: http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/3/36/Laffer-Curve.svg

Auka tekjur og skera niður