Er AGS deild í Vinstri grænum?

Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn vill auka á skattpíningu almennings. Þetta er sem ljúf tónlist í eyrum Vinstri grænna, sem vilja herða enn tökin á öllu samfélaginu. Hér skilur á milli okkar frjálshyggjumanna og stjórnlyndra manna. Stjórnlyndir menn vilja auka völd ríkisins á öllum sviðum. Aukin skattheimta er eitt áhrifaríkasta tækið til þess arna - að taka peninga af borgurunum með ofbeldi og útdeila þeim að geðþótta misviturra stjórnmálamanna.

Við frjálshyggjumenn höfnum ofbeldi. Þess vegna á að okkar viti að gæta meðalhófs við mannréttindabrot eins og skattheimta er, því með eignaupptöku er alltaf gengið á eignarréttinn. Við frjálshyggjumenn viljum að einstaklingarnir njóti frelsis til að ráðstafa sínum fjármunum. Við treystum okkur sjálfum og meðborgurum okkar betur til þess en Jóni Bjarnasyni eða Álfheiði Ingadóttur.

Líkast til gera alltof fáir sér grein fyrir því að það er aðeins stigsmunur á alræðisríkjum fasista og kommúnista og sósíalískum ríkjum með lýðræðisívafi, líkt og því sem núverandi ríkisstjórn vinnur að því að koma á fót hér á landi með dyggum liðstyrk Alþjóðagjaldeyrissjóðsins.

Vilja auka tekjuöflun ríkisins

Sukk með almannafé

Sú ákvörðun fyrri meirihluta Framsóknarflokks og Sjálfstæðisflokks að byggja upp ímyndaðar fornminjar á horni Lækjargötu og Austurstræti er sorglegt dæmi um það hversu frámunalega illa stjórnlyndir pólitíkusar fara með almannafé.

Hvers vegna í ósköpunum þurftu borgaryfirvöld að skipta sér af uppbyggingu húsa á þessum reit með því að ráðast sjálf í framkvæmdir fyrir hundruð milljóna? Af hverju má ekki gefa einkaaðilum færi á að ráðast í uppbyggingu í Miðbænum. Stefna borgaryfirvalda síðustu áratuginn hefur drepið alla verslun í Miðbænum.

Lítil von er um að listaelítumeirihlutinn sem nú situr að völdum muni breyta neinu til batnaðar í þessu efni, nema síður sé.

Líf í Lækjargötuna um jólin

Aðför að friðhelgi einkalífs

Sá er hér skrifar hefur lítið dálæti á Steingrími J. Sigfússyni og þeirri stjórnlyndisstefnu sem hann boðar á öllum sviðum þjóðlífsins. Hins vegar ber að fordæma framferði þeirra sem mæta við heimili manna og mótmæla. Að undanförnu hefur það gerst ítrekað að skríll mæti við heimili manna og kvenna og hafi uppi háreisti og læti.

Slík framkoma getur ekki liðist í siðmenntuðum samfélögum. Sama hvað menn telja sig eiga sökótt við einstaklinga getur aldrei talist réttlætanlegt að ráðast að friðhelgi einkalífs og friðhelgi heimila fólks.

Mótmæltu við heimili Steingríms

Þeir kunna að sólunda almannafé

Ef það er eitthvað sem vinstrimenn kunna þá er það að sólunda almannafé. Vilji einhver eða einhverjir koma upp "heimili kvikmyndanna" þá geta þeir hinir sömu gert það fyrir eigin reikning, ekki á annarra manna reikning.

Þeir sem lesið hafa Njálu þekkja vel hversu örir menn eru á það sem þjóðstolið er. Það má heimfæra upp á skattpeninga, sem teknir eru af almenningi með ofbeldi og veitt til gæluverkefna stjórnmálamanna.

Nú er líka endanlega komið á daginn að nýr kafli er hafinn í sundrungarsögu íslenskra vinstrimanna, þegar hinn svokallaði "Besti flokkur" Jóns Gunnars Kristinssonar hefur opinberað sig sem sérhagsmunaflokk vinstrilistaelítunnar.

12 milljónir til „Heimilis kvikmyndanna“

Hrun hins blandaða hagkerfis

Hið blandaða hagkerfi ríkisverndaðra einkaviðskiptabanka og ríkisrekinna seðlabanka er hrunið. Nú er kominn tími til að brjóta upp samband þeirra, afnema ríkisábyrgðir og ríkistryggingar á áhættufjárfestingum einstaklinga, fyrirtækja og banka og koma á aðskilnaði ríkis og hagkerfis.

Það kann að koma einhverjum á óvart að kerfi útblásins reglugerðafargans og umsvifamikils opinbers eftirlits með víxltengslum áhættufjárfestinga og ríkisábyrgða hafi ekki gengið upp. Þeim hinum sömu skal bent á að frá því á þriðja áratug síðustu aldar hafa skarpskyggnir hagfræðingar varað við óumflýjanlegu hruni hins blandaða hagkerfis, því hið blandaða hagkerfi fengi ekki staðist til lengdar ekkert frekar en sósíalisminn í Sovétríkjunum. Niðurstaðan af samkvæmisdansi fjármálakerfis og ríkisvalds er gjaldþrot hins fyrra á kostnað hins síðara.

En hvernig á að aðskilja ríki og hagkerfi? Það gerist í fyrsta lagi með því að leggja niður seðlabankann og afnema einokun ríkisins á útgáfu peninga. Í frjálsu hagkerfi velur fólk sér trausta gjaldmiðla sem er erfitt að fjöldaframleiða, en hömlulaus seðlaprentun rýrir verðmæti gjaldmiðla í ljósi lögmálsins um framboð og eftirspurn.

Annað skref í aðskilnaði ríkis og hagkerfis er tiltekt í hinu mikla bókasafni sem reglur og lög um fjármálastarfsemi er á Íslandi og Vesturlöndum öllum. Stór fjármálafyrirtæki hafa fengið hið opinbera til að reisa mikla og samkeppnishamlandi múra af skilyrðum og skorðum sem tálma rekstur fjármálafyrirtækja og halda nýjum fyrirtækjum frá markaðnum. Múrana þarf að brjóta niður og koma þannig á raunverulegu markaðsaðhaldi og samkeppni á ný. Opinberar eftirlitsstofnanir Vesturlanda hafa víða komið í stað skynsamlegrar gagnrýni neytenda og almennings og hin opinberu afskipti af fjármálastarfsemi hafa stuðlað að mikilli áhættusækni sem skattgreiðendur þurfa núna að greiða fyrir.

Þriðja og seinasta skrefið í aðskilnaði ríkis og hagkerfis er almennur niðurskurður hins opinbera skrifræðisbákns. Ríkisvaldið á ekki að taka stóra sneið af minnkandi köku, eins og staðan er nú um stundir. Miklu vænlegra er fyrir alla – nema stjórnlynda sósíalista – að taka litla sneið af stækkandi köku.

Aðskilnaður ríkis og hagkerfis er sennilega brýnasta verkefni stjórnmálanna, þegar við sitjum í brunarústum hins blandaða hagkerfis. Nú er mál að koma þeim aðskilnaði á dagskrá.

Geir Ágústsson

Greinin birtist áður í Morgunblaðinu, 3. júlí 2010. Hana má einnig finna á heimasíðu Frjálshyggjufélagsins

Ísland þarfnast stjórnarskipta

Skilgreina má „óháðan" fræðimann eða álitsgjafa á Íslandi sem einstakling sem annað hvort hefur verið á framboðslista vinstriflokks, eða kýs einn slíkan (nema hvort tveggja sé). Einhliða áróður og „umfjöllun" fjölmiðlanna er vinstriflokkunum svo mjög í hag, að auðvelt er að ímynda sér veggi fréttastofa landsins þakta kosningaspjöldum Samfylkingar og Vinstri grænna.

 Þrátt fyrir það rennur nú smám saman upp fyrir íslenskum almenningi að þótt vissulega hafi margt farið úrskeiðis á Íslandi á sínum tíma þá dugir ekki endalaust að benda aftur til fortíðar til að útskýra afglöp þeirrar ríkisstjórnar sem nú situr.

 Skattgreiðendur sjá nú fram á að geta arfleitt jafnt börn sín sem barnabörn að skuldum vegna gríðarlegs hallareksturs hins opinbera. Tónlistarhöllin við höfnina er enn í byggingu. Hundruðum milljóna er sólundað í þýðingar á umsóknareyðublöðum Evrópusambandsins. Ríkið talar um að ráðast í „mannaflsfrekar framkvæmdir" á kostnað skattgreiðenda, sem vitaskuld þýða ennþá mannaflsfrekari uppsagnir hjá einkaaðilum. Hækkandi skattbyrði, gjaldeyrishöft og aðrar viðjar eru smátt og smátt að kyrkja hagkerfið. Ríkið hefur tekið yfir allar tegundir fyrirtækja og rekur þau nú með tapi á kostnað skattgreiðenda, um leið og samkeppnisaðilum þeirra blæðir hægt og rólega út og svona má lengi telja.

 Íslendingar gleymdu um tíma að velferð og verðmætasköpun krefst vinnu og framleiðslu, og að þegar menn taka áhættu með fé sitt eða annarra þá eigi það á vera þeirra ábyrgð, en ekki ríkisins. Ekki er mikið gert til að minna landsmenn á þetta. Skuldsett og ríkistryggð neysla er ennþá dagskipanin. Ríkisstjórn Íslands vill koma Íslendingum á spena evrópskra skattgreiðenda, og er alveg sama þótt það þýði dauða hins íslenska hagkerfis.

 Upprisa Íslands úr öskustó fjármálakreppunnar krefst þess að Íslendingar fái notið frelsis til að láta gjaldþrota fyrirtæki fara á hausinn og athafnafrelsis til að byggja upp á nýtt án þess að skattböðlar kreisti hverja krónu úr verðmætaskapandi höndum. Þetta skilja fæstir á Alþingi nú um stundir, og það sést á reglugerða- og skattlagningarflóðinu sem hellist yfir okkur. Ísland þarfnast viðhorfsskipta á Alþingi, og þar með stjórnarskipta. Því fyrr, því betra.

 

Geir Ágústsson

Grein þessi birtist í Morgunblaðinu, 9. júní 2010

Ekkert væl

Það er hálfaumkunarvert að lesa um framkvæmdastjóra fyrirtækis í einkaeigu gráta úr sér augun vegna þess að ríkið vilji ekki veita fyrirtækinu peninga.

Ef þetta fyrirtæki er svona gott og starfssemi þess eftirsóknarverð, af hverju þarf það þá að ráðast í uppsagnir sem þessar?

Svarið er einfalt, það er ekki eftirspurn eftir þjónustu þess og starfsmenn þess munu að lokum enda í fyrirtækjum sem reynast arðbær.

Þannig virkar markaðurinn, öllum til hagsbóta.

Öllum sagt upp störfum

Hvað segja Davíðshatarar nú?

Nú er það komið á daginn að embættisverk bankastjórnar Seðlabankans og forstjóra Fjármálaeftirlits standast skoðun þvert á digurbarkalegar yfirlýsingar Davíðshataranna.

Þessi niðurstaða hlýtur að marka endalok ríkisstjórnarinnar sem hafði það eina markmið í upphafi að koma Davíð Oddssyni úr Seðlabankanum og ráða þangað óþekktan mann, sem var pantaður frá norska verkamannaflokknum.

Samfylkingin var stofnuð utan um hatursmenn Davíðs Oddssonar. Ekkert annað hefur getað sameinað menn meira í þeim flokki. Samfylkingarmenn eru upp til hópa með Davíð á heilanum og völdu sér formann sem sjálf speglaði sig í Davíð.

Því fór þó fjarri að Ingibjörg Sólrún Gísladóttir hefði sömu leiðtogahæfileikana og Davíð, enda fataðist henni fljótt flugið er hún seint og um síðir komst í ráðherrastól í 2007 ríkisstjórninni.

Kommúnisminn féll með braki og brestum árið 1989. Samfylkingarinnar hljóta að býða sömu örlög. Hún mun því brátt hverfa til feðra sinna eins og forverar hennar.

Ekki tilefni til rannsóknar

Segðu strax af þér Jóhanna!

Þegar upplýst var um tölvupóstsamskipti Jóhönnu Sigurðardóttur og Más Guðmundssonar um launamál þess síðarnefnda sagði Jóhanna orðrétt í ræðustól á Alþingi: 

"Virðulegi forseti. Svarið við síðustu spurningunni er nei, það var ekki haft samráð við forsætisráðherra eða fjármálaráðherra um þetta mál. Ég hef gefið alveg skýr svör í þessu máli. Það hafa engin loforð eða fyrirheit verið gefin enda ekki á mínu færi að gefa slík loforð."

Morgunblaðið hefur nú upplýst um tölvupóstsamskipti þeirra Más og Jóhönnu en þar kemur skýrt fram að þau ræddu um launakjör Más.

Svokallaður forsætisráðherra lýðveldisins hefur verið staðinn að ósannindum.

Segðu strax af þér Jóhanna!

 

„Ræddi ekki launamálin“

Kommúnistar samir við sig

Það er óneitanlega athyglisvert að svokallaðir "hernaðarandstæðingar" hér á landi skuli ekki mótmæla hernaðarbrölti stjórnvalda í Norður-Kóreu, sem eru einhver þau ógeðfelldustu í víðri veröld. Svokallaðir hernaðarandstæðingar, áður herstöðvarandstæðingar, voru nefnilega ekki friðelskandi heldur taglhnýtingar kommúnista - sem ætluðu að koma á byltingu með ofbeldi, en stjórnvöld kommúnista víðs vegar um heiminn murkuðu lífið út tugum milljóna saklausra borgara.

Kommúnistar hafa nefnilega lengi haft lag á að sigla undir fölsku flaggi, eins og að nefna eina sellu sína "Friðarsamtök íslenskra kvenna", en það félag var lengst af deild frá slíkum samtökum í Moskvu.

Hinir svokölluðu hernaðarandstæðingar eru jafnan fyrstir til að mótmæla Ísraelsstjórn eða Bandaríkjastjórn, en gæta þess vandlega að halla ekki einu orði á óhæfuverk stjórnvalda í kommúnistaríkjum, eins og Kína og Norður-Kóreu. Réttast væri að Íslendingar slitu stjórnmálasambandi við þessi ríki og einbeittu sér að sambandi við stjórnvöld á eynni Formósu. Hinir dulbúnu kommúnistar í svokölluðum samtökum hernaðarandstæðingar mun seint halda þeirri kröfu á lofti.

Kóreustríð „gæti brotist út á hverri stundu"