Ríkisrekin gjörningur?

Byrjum á núlli segir listamaðurinn. Ætli það sé þá ekki ráð að skattgreiðendur hætti að borga þessu fólki laun. Það eru engin haldbær rök fyrir því að vinnandi fólk í þessu landi skuli halda flestum listamönnum uppi með skattféi sínu. Lækkum frekar álögur á skattgreiðendur og leggjum niður ríkisrekna list.

Ósáttur við forsetann sem verndara

Drápsklyfjar búskussanna

Enn á að hækka skatta. Steingrímur og Jóhanna vildu ekkert gefa uppi um hvaða skattar yrðu hækkaðir, enda finnst þeim líklega sem það komi sauðsvörtum almúganum lítt við. Í raun er með ólíkindum að hlusta á þau tala um þessi mál, jafnfjálglega og raun ber vitni. Atvinnulífið þolir ekki frekari álögur, heimilin eru að kikna undan sköttum og í ofanálag hafa skattahækkanir leitt til hækkunar á vísitölu neysluverðs, sem hefur aftur hækkað skuldabyrði fólks og fyrirtækja.

Vondir bændur eins og Steingrímur og Jóhanna ríða hestum sínum á slig með drápsklyfjum og blóðmjólka kýrnar.

Skattar munu hækka eitthvað

Ofbeldið heldur áfram

Vilji menn skilja hugarheim vinstrimanna er gott að lesa Kommúnistaávarp þeirra Marx og Engels og rit Saint-Simon, sem sagði að þeir sem ekki vildu hlýta boðum hans fengju sömu meðferð og kvikfénaður. Það vill nefnilega gleymast að ofbeldi er óhjákvæmileg verknaðaraðferð sósíalismans.

Gjaldeyrishöftum verður ekki viðhaldið nema með ofbeldi. Stjórnvöld sjá að höftin halda ekki og herða því á höftunum, lækka ferðamannagjaldeyri um þriðjung og veita svokölluðu gjaldeyriseftirliti heimild til að fara fram með ofbeldi gegn þeim sem þeir telja að hafa brotið gegn höftunum.

Nýlega sáust myndir frá Venezúela sem sýndu hermenn með alvæpni við verðlagsgæslu. Ef til vill er það sem koma skal á Íslandi, en hér á landi eru gjaldeyrisviðskipti skilgreind sem allra alvarlegustu brot og settur á svið fjölmiðlasirkus þegar svokallað gjaldeyriseftirlit taldi sig hafa haft hendur í hári "brotamanna" sem voru að stunda það sem í nágrannalöndunum eru kölluð viðskipti og þykja sjálfsögn mannréttindi.

Fátt bendir nefnilega til annars en að Íslendingar muni sitja uppi með gjaldeyrishöft næsta áratuginn eða lengur með gríðarlegri lífskjaraskerðingu. Þeir einu sem græða er stjórnmálaelítan sem skarar eld að eigin köku.

Seðlabankinn fær auknar rannsóknarheimildir

Sjálfbært gagnsæi

Það er í anda sjálfbærs gagnsæis að kynjagreina skýrslu rannsóknarnefndar Alþingis.

Kynjaiðnaðurinn hefur tögl og hagldir í stjórnarráðinu, en á umliðnum árum hefur Háskóli Íslands útskrifað mikið af sérfræðingum í kynjamálum. Nú er vart til sú opinbera stofnun að þar sé ekki innanbúðar "jafnréttisfulltrúi", en allir þessir kynjasérfræðingar hafa af því mikla hagsmuni af því að því sé statt og stöðugt haldið að almenningi að verja þurfi meiri fjármunum í að "berjast gegn launamun kynjanna" og þar fram eftir götunum.

Þessi meinta réttindabarátta snýst í reynd ekki um annað en sérhagsmuni starfsmanna í ríkisrekna jafnréttisiðnaðinum.

Verður skýrslan kynjagreind?

Lélegir rekstrarmenn fylkja liði með vinstriflokkunum

Þessi frétt af tilkynningu Samfylkingarfólks ætti að vera forystu flokksins umhugsunarefni. Flokkurinn hefur haft það á stefnuskrá sinni að ríkisvæða aflaheimildir ár frá ári undir þeim formerkjum að um "þjóðareign" sé að ræða. En fyrningaleið í sjávarútvegi snýst ekkert um réttlæti í huga vinstrimanna. Það sem fyrir þeim vakir er að að auka völd stjórnmálastéttarinnar, færa útdeilingarvaldið í þessum efnum enn nær stjórnmálunum.

En það er annað sem hangir á spýtunni og væri vert að fjölmiðlar gæfu gaum. Hvaða útgerðarmenn eru það sem mæla fyrningarleið bót? Jú, þeir eru nefnilega ýmsir, en eiga það sammerkt að hafa komið rekstri sínum í þrot og misst aflahemildir. Þessir sömu menn ætla nú að sæta lagi í krafti pólitísks ofbeldis og fá fiskveðikvóta úthlutaðan án endurgjalds. Lélegir rekstrarmenn fylkja liði með vinstriflokkunum.

Fyrningarleið „algert feigðarflan"

Byrjar kynjasöngurinn

Nú er hinn opinberi jafnréttisiðnaður kominn á fullt við að telja karla og konur á framboðslistum. Þessi söngur náði hámarki í góðærinu á sama tíma og fólk kepptist við að mótmæla vatnsaflsvirkjunum og kolefnisjafnaði börnin sín.

En ríkisjafnréttisiðnaðurinn þarf að minna á sig og á næstu dögum verður án efa mikið fjallað um "kynjahallann" og "afturför jafnréttisbaráttunnar". Aðrir þættir skipta í raun miklu meira máli við val á framboðslista, til að mynda aldursdreifingin og menntun og bakgrunnur frambjóðenda. En þegar öllu er á botninn hvolft er það einstaklingurinn sem skiptir máli - óháð kynferði.

Þrír af hverjum fjórum oddvitum karlar

Er Ásbjörn vinstrimaður í raun?

Það sætir furðu að Ásbjörn Óttarsson, þingmaður Sjálfstæðisflokksins, sem og aðrir sem telja sig hægrimenn skuli amast við hagræðingu í ríkisrekstri. Þegar tillaga kom fram um lækkun fæðingarorlofs ruku þingkonur Sjálfstæðisflokksins upp til handa og fóta. Enginn sjálfstæðismaður mælti gegn banni við nektardansi og enginn sjálfstæðismaður greiddi atkvæði gegn frumvarpi um svokallaðar "strandveiðar", sem fela í sér að rekstur sjávarútgegsfyrirtækja verður gerður til muna óarðbærari.

Sú áleitna spurning hlýtur að vakna hvort Sjálfstæðisflokkurinn sé ekki í raun vinstriflokkur út í gegn.

Óskynsamlegt að skera sjávarútvegsráðuneyti niður

Fagnaðarefni

Það er fagnaðarefni að ríkisstjórnin hyggist skera niður ríkisútgjöld og að þar skuli ekkert skilið undan, enda hefur báknið þanist út á ógnarhraða í stjórnartíð Sjálfstæðisflokksins og samstarfsflokka hans. Núna er lag að gera enn betur, skera ekki einasta niður, heldur koma menntakerfinu og heilbrigðiskerfinu í hendur einkaaðila og félagasamtaka þeirra.

Núverandi stjórnarflokkar telja sig vilja veg kvenna sem mestan og segast keppa að því að bæta kjör kvenna. Mikill meirihluti starfsmanna í mennta- og heilbrigðiskerfinu eru konur - vinnukonur ríkisins. Einkavæðing þessarar þjónustu er stærsta kvenfrelsismál samtímans.

Velferðarþjónustan skorin niður

Ofstjórn á öllum sviðum

Birni Val Gíslasyni, þingmanni Vinstri grænna, þykir eðlilegt að Alþingi hlutist til um mál sem er til meðferðar fyrir dómstólum. Hann virðist ekki skilja mikilvægi þrískiptingar ríkisvalds, þ.e. mikilvægi þess að takmarka vald, því vald spillir og gerræðisvald gerspillir, líkt og Achton lávarður mælti á sínum tíma.

Sósíalistar vilja nefnilega fá að stjórna á öllum sviðum þjóðlífsins. Þeir vilja atvinnutækin í hendur ríkisvaldsins og afskipti ríkisins af smæstu málum borgaranna. Í umræðum um neðangreint mál á þinginu kristallast mjög djúpstæður ágreiningur milli Vinstri grænna annars vegar og hinna gömlu lýðræðisflokka hins vegar sem svo voru nefndir. Vinstri grænir eru skilgetið afkvæmi Sósíalistaflokksins, sem stofnaður var upp úr Kommúnistaflokknum árið 1938.

Í þeirri erfiðu stöðu sem nú er uppi í efnahagsmálum landsins væri æskilegt að Sjálfstæðisflokkur, Samfylking og Framsóknarflokkur tækju höndum saman um nýja ríkisstjórn og sósíalistum yrði haldið utan við pólitíkina. Skaðinn sem þeir hafa valdið á þjóðfélaginu er nú þegar orðinn þyngri en tárum taki.

Telur tillögu um nímenninga ekki þingtæka

Keynes er dauður – jörðum hann!

Frá Kreppunni miklu hefur Keynesismi og alls kyns útgáfur af honum tröllriðið hagfræðinni. Nokkurt bakslag varð þó á áttunda áratugnum, en samt var sömu stefnu haldið áfram í grundvallaratriðum. Nú hefur stefna Keynesverja beðið endanlegt skipbrot. Hagfræðingar verða að viðurkenna að grunnforsendur þeirra eru rangar. Hagfræðingar hins blandaða hagkerfis, Keynesverjar, verða að líta í eigin barm. Árið 1989 féll sósíalisminn. Árið 2008 féll hið blandaða hagkerfi. Ef við neitum að læra af því mun það falla aftur og aftur.

Allt fram að hruni fjármálakerfis heimsins haustið 2008 var almenningi talin trú um að allt væri í blóma. Bankarnir skiluðu miklum hagnaði, skatttekjur hins opinbera voru gríðarlegar og vaxandi, og neyslulán fengust án nokkurra veða eða ábyrgða. Hækkandi fasteigna- og hrávöruverð voru talin afleiðing bjartsýni, uppgangs, aukinnar eftirspurnar og jafnvel græðgi. Félagsmálaráðherra þá, sem í dag er forsætisráðherra, hvatti fólk til að fjárfesta í húsnæði á hámarkslánum allt fram að hruni. Allt þetta var blástimplað af eftirlitsstofnunum ríkisins, „óháðum" matsstofnunum, og vitaskuld eftirlætisálitsgjöfum fjölmiðlamanna. Viðvaranir voru fáar, og á þær blásið.

Síðan er liðinn nokkur tími. Skýrslur, rannsóknir, fréttaskýringar, heimildamyndir og ógrynni blaðagreina hafa fjallað um hrunið, ástæður og aðdraganda þess. Því miður ramba fáir á réttar skýringar. Hið eina sem upp úr stendur er að ríkisvaldið, sem blástimplaði gamla kerfið, hrifsar til sín enn meiri völd. Rétt skýring, í stuttu máli, er sú að hið opinbera kom á fót peningaprentun einkaaðila, sem gátu þar með hlaðið skuldum á skuldir ofar, hirt af þeim hagnaðinn og látið aðra um að greiða tapið. En því miður hafa fáir bent á þetta

Ekki batnar ástandið þegar rætt er um leiðir út úr kreppunni. Talið er að ríkið geti skuldsett hagkerfið út úr henni með erlendum lánum, opinberum framkvæmdum og þjóðnýtingu gjaldþrota fyrirtækja, þ.m.t. bankanna, svo ekki komi til margra og stórra gjaldþrota. Jón Daníelsson, prófessor í fjármálum við London School of Economics, sagði t.d. í Silfri Egils á RÚV að vestræn ríki hefðu brugðist „hárrétt" við hruninu haustið 2008 með „stórauknu framboði á lausafé" og með því að koma í veg fyrir gjaldþrot helstu banka. Bætti hann því við að „afskiptaleysi" hins opinbera og peningamálayfirvalda hefði valdið Kreppunni miklu. Nú væri annað uppi á teningnum, og því væri niðursveiflan brátt að baki.

Við þetta er margt að athuga. Með því að stöðva úthreinsun á gjaldþrota fyrirtækjum og niðurfellingu á skuldum þeirra er hruninu breytt í kreppu. Í stað snöggrar tiltektar er boðuð langvarandi björgunaraðgerð. Skuldsetning og neysla fær ekki að dragast saman og verða að sparnaði og verðmætasköpun. Jón Daníelsson og fleiri af hans „skóla" hagfræðinnar hafa gert aðgerðaleysi hins opinbera að blóraböggli Kreppunnar miklu. Þá kenningu má hrekja og sýna fram á að hið gagnstæða er rétt.

Um aldamótin sprakk hin svokallaða „dot com" bóla á hlutabréfamarkaði og henni fylgt eftir með stóraukinni innspýtingu nýrra peninga í hagkerfið. Bólan sem þá varð til á fasteigna- og hlutabréfamarkaði sprakk haustið 2008, og henni hefur einnig verið mætt með stóraukinni peningaprentun. Hvernig getur það endað með öðrum hætti en nýrri bólu sem springur með enn stærri hvelli? Hvenær lærist okkur að Keynes hafði rangt fyrir sér og að meðöl hans voru lítið annað en aukinn skammtur af fíkniefnum fyrir fíkil að jafna sig á seinustu vímu? Keynes er dauður og kominn í gröfina, og kenningar hans eiga að fara sömu leið.

Geir Ágústsson

Greinin birtist áður í Morgunblaðinu, fimmtudaginn 13. maí 2010