Ríkið þarf að minnka, og nú er tíminn!

Niðursveifla í hagkerfi er gott tækifæri til að taka til í rekstri hins opinbera. Hinn ábyrgi stjórnmálamaður veit að hallarekstur á ríkissjóði er banvænn fyrir hagkerfið og skattgreiðendur. Hann sér tækifæri í minnkandi skattheimtu ríkisins - tækifæri til að taka til! Meira að segja stjórnmálamenn sem segja oft meira en þeir meina tala um að vinda ofan af ríkisrekstrinum. Það er gott.

Á Íslandi er fé skattgreiðenda í stórum stíl veitt í niðurgreiðslur og styrki til landbúnaðar. Á þessu hafa Íslendingar einfaldlega ekki efni. Það er því upplagt að nota tækifærið nú á krepputímum og skera þessar styrkjagreiðslur niður í núll.

Fordæmið er til staðar og finnst á Nýja-Sjálandi. Þar var, eins og er á Íslandi í dag, til kerfi umsvifamikilla styrkja og sértækrar aðstoðar til landúnaðarins. En svo kom kreppa, og menn gerðu sér grein fyrir að fjármögnun landbúnaðarstyrkja með opinberum lántökum var síður en svo af hinu góða.

Eða eins og segir á einum stað:

New Zealand was forced into the reform process by a clear sense of impending economic catastrophe. Simply put, it had to eliminate subsidies because it could no longer afford them.

Það skal tekið fram að það voru vinstrimenn sem afnámu styrkjagreiðslur til landbúnaðar á Nýja-Sjálandi, og þessu þorðu þeir því stuðningur við þá meðal bænda var hvort eð er lítill!

The reforms in New Zealand were undertaken by a left-wing government that had a thin rural constituency at best. It did not expect to lose political support, since there was only limited support extant for the Government in the rural sector in any case.

Á ekki eitthvað svipað við um á Íslandi í dag?

Bændur gerðu sér líka grein fyrir að niðurgreiðslur til þeirra væru eitraður kokkteill því þegar stjórnmálamenn "niðurgreiða", þá vilja þeir líka stjórna. Og bændur sáu líka að það er engum til bóta að reka ríkið með halla til að styrkja eina atvinnugrein, eða eins og segir á einum stað:

[Farming leaders] reasoned that a key cause of inflation was the budget deficits required to fund farm subsidies (among other programs), so that more subsidies only made the problem worse. 

Lexían ætti að vera skýr: Íslendingar hafa ekki efni á því að niðurgreiða landbúnað. Þeir eiga því að hætta því. Nú er tækifærið fyrir stjórnmálamenn sem óttast um atkvæði sín og láta hugsjónir stjórnast af skoðanakönnunum, því það er sennilega meiri skilningur fyrir því nú en oft áður að ríkið þurfi að skreppa töluvert saman ef íslenska hagkerfið á að eiga sér viðreisnar von.

Athugasemdir

[Emil Emilsson (IP-tala skráð) 5.8.2011 kl. 11:41]

Alveg sammála ykkur, það þarf bara að tala minna og framkvæma meira.

Lambakjöt t.d. er lúxusvara hvað er að því að neytandinn borgi fyrir hana fullu verði ?

Okkur vantar stjórnmálaleiðtoga með bein í nefinu sem þora að gera eitthvað.