Mannfjandsamlegt frumvarp

Það er engum blöðum um það að fletta að vandi íslenskra skuldara er ærinn. Fyrirtæki og einstaklingar berjast í bökkum á meðan ríkisstjórnin stendur aðgerðarlaus á hliðarlínunni.

Já, þangað til nú og því er nú verr og miður.

Frumvarp hæstvirts félagsmálaráðherra kann að vera byggt á hjartahlýju og náungakærleika; að koma þurfi í veg fyrir gjaldþrot og vandræði, en sá kærleikur og sú væntumþykja ráðherrans í garð skuldara gæti komið íslensku þjóðinni í koll.

Markaðurinn veðrur að hafa sinn gang. Fyrirtæki koma og fara og það versta sem stjórnmálamenn geta gert er að hafa áhrif á það gangkerfi og sér í lagi að taka ákvarðanir byggðar á tilfinningarlegum grunni.

Á markaði berjast fyrirtæki innbyrðis og þegar illa rekið fyrirtæki rambar á barmi gjaldþrots á ekki að bjarga því. Frá sjónarhóli samkeppnisaðilans sem sýndi aðhald og ráðdeild í rekstri er það beinlínis mannfjandsamleg ákvörðun af hálfu hins opinbera. Hvert er þá orðið hlutverk samkeppni ef björgunarhring ríkisvaldsins er kastað til allra þeirra fyrirtækja sem verða undir í samkeppninni?

Sé þessu fylgt, að öllum verði að bjarga, mun þjóðin sitja uppi með fjöldan allan af óhagkvæmum fyrirtækjum sem verður ekki til neins nema samdráttar í hagvexti.

Gæta verður jafnvægis í aðförum og innheimtu skulda. Ekki tjóir að þeir sem illa standi fái endalausa fresti, ívilnanir og linkennd við innheimtu á meðan þeir sem betur standa verða fyrir barðinu á aðgangshörku lánastofnana.

Slíkt ástand vekur eingöngu upp tortryggni og úlfúð í garð náungans.

Frumvarp um skuldir lagt fram