Einkavæðum Laugaveginn (til að byrja með)

Eilífar deilur hafa verið um bílaumferð í miðbæ Reykjavíkur í mörg ár. Sumum finnst að Laugavegurinn, svo dæmi sé tekið, eigi að vera "göngugata", og að fjarvera bíla muni hafa margvíslega kosti í för með sér, t.d. fyrir þá sem þola ekki hljóðið í bílvélum. Aðrir mótmæla, og benda á að þegar umferð hefur verið takmörkuð á Laugaveginum hafi velta fyrirtækja í götunni fallið um allt að helming miðað við hliðstæða daga þar sem umferð hefur verið leyfð. Bann við bílaumferð muni því setja verslunarlíf í götunni á hausinn.

Það kann vel að vera að bílaumferð hafi í för með sér fleiri ókosti en kosti fyrir "lífið" á Laugaveginum. En hverjir vita það best? Eru það borgarfulltrúar sem "hafa samráð" við "hagsmunaaðila"? Eða eru það hagsmunaaðilarnir? Er stundum best að leyfa umferð og stundum ekki? Á að vera lokað fyrir bílaumferð á sumrin eða ekki, og þá alla daga eða bara á góðviðrisdögum? Á að loka öllum Laugaveginum eða bara hluta hans? Hver á að vega og meta það? Hver á að hafa lyklana að hliðinu að Laugaveginum og ákveða hvenær hliðið er opið fyrir bíla og hvenær ekki? Eiga hliðin að vera eitt eða fleiri?

Lausnin á þessari langvarandi deilu liggur auðvitað í augum uppi. Það hlýtur að vera best að koma Laugaveginum í hendur einkaaðila sem sjá strax á bókhaldi sínu hvort sé betra, að leyfa bílaumferð á Laugaveginum eða ekki, og sjá einnig hvenær og í hversu miklum mæli og hversu lengi á að leyfa slíka umferð.

Laugaveginn á að einkavæða. Það er hægt að gera með ýmsum hætti, t.d. með því að dreifa hlutabréfum í "Laugaveginum hf." til allra fasteignaeigenda við Laugaveginn, eða með því að setja Laugaveginn á uppboð og selja til hæstbjóðanda. Þá geta borgarfulltrúar hætt að rífast um bílaumferð á þeim vegi og kannski fækkað vinnustundum sínum sem því nemur (og lækkað í launum sem nemur fækkun vinnustunda). 

Næsta skref er svo að einkavæða vegakerfið eins og það leggur sig og afnema alla skatta sem innheimtir eru í nafni "vegagerðar" og "viðhalds á vegum". Þá geta stjórnmálamenn einbeitt sér að einhverju öðru en því hvort bora eigi í gegnum þetta fjall eða hitt, eða hvort einhver tiltekinn vegspotti eigi að hafa eina akrein í sitthvora áttina eða tvær, eða tvær í eina átt ef því er að skipta. 

Menn rífast sjaldan um það á Alþingi eða í ráðhúsi Reykjavíkur hvort fólk eigi að labba eða hlaupa. Hvers vegna að flækja líf stjórnmálamanna með því að láta þá rífast um það hvort fólk eigi að labba eða keyra?

Hluti Laugavegar verður göngugata