Ógeðfelld stjórnvöld í Rauða-Kína

Viðbrögð stjórnarinnar í Peking við þeirri ákvörðun norsku verðlaunanefndarinnar að veita Liu Xiaobo friðarverðlaun Nóbels sýna glögglega hið rétta eðli kommúnískra stjórnvalda, en þeir sem dirfast að gagnrýna að lögum og rétti sé fylgt í Kínverska alþýðulýðveldinu fá yfir sig fúkyrðaflauminn og hótanirnar frá glæpaklíkunni sem heldur um alla valdatauma þar eystra.

Norðmennirnir eiga mikinn heiður skilið að sýna kjark til að verðlauna Xiaobo sem getur vonandi orðið til þess að augu heimsins opnist fyrir viðurstyggilegu ofbeldi kommúnistastjórnarinnar gegn kínverskum borgurum. 

Kína segir friðarverðlaun Lius brjóta gegn gildum Nóbels

Athugasemdir

[Vendetta, 8.10.2010 kl. 12:48]

Já, íslenzkar rassasleikjur kínversku fasistastjórnarinnar, bæði ráðherrar núverandi og fyrrverandi auk ónafngreinds mjög háttsetts embættismanns sem er búsettur í sunnanverðu nágrenni Reykjavíkur, mættu allir taka Norðmenn sér til fyrirmyndar, sem neita að láta erlenda mannrétindabrjóta og kúgara segja sér fyrir verkum.

Það er gamall brandari um Færeyinga, að þeir séu komnir af Norðmönnum sem urðu sjóveikir á leiðinni frá Noregi til Íslands á landnámsöld. En ég held svei mér þá að allir þeir hugrökkustu urðu líka eftir í Færeyjum, en gungurnar námu land hér, sem þá var skattaparadís. Þessi bleyðuskapur hefur síðan erfzt fram á daginn í dag. Hvert sem maður lítur sér maður huglausa stjórnmála- og embættismenn.

[Gummi (IP-tala skráð) 8.10.2010 kl. 23:26]

Vendetta:
Horfðu til Kína og þá sérðu ekki huglausa stjórnmála- og embættismenn.
Hví eigum við að stjórna stórvöldum í  Kína?

[Vendetta, 9.10.2010 kl. 12:25]

Gummi: 

Eftirfarandi eru þrjú lögmál mín, sem ég hvika hvergi frá: 

Lögmál 1: Það á að virða mannréttindi í öllum löndum, bæði í Kína, á Íslandi og alls staðar annars staðar.

Lögmál 2: Persónu- og tjáningafrelsi eiga að hafa forgang fram fyrir viðskiptahagsmuni.

Lögmál 3: Hver sá, er sannanlega sviptir saklausum lífinu, missir réttinn til að halda sínu eigin.

Ég hef sem einn einstaklingur engin áhrif, og ráðherrar annarra landa hafa takmörkuð áhrif á pólítískt líf í Kína, en íslenzkir ráðherrar (og ekki sízt forsetinn, sem skiptir sér af öllu öðru) gætu í það minnsta sýnt viðleitni til að gagnrýna, en þetta eru gungur, sem álíta líf og velferð lýðræðissinna einskis. Um íslenzka embættismenn orti Þorsteinn Erlingsson:

"Þér hefði orðið flökurt að horfa þar á

þann hundflata skrælingjalýð".

Þetta á vel við íslenzka ráðherra einnig.